آلیاژهای نیکل کروم (NiCr) موادی با مقاومت بالا هستند که معمولاً در کاربردهایی با حداکثر دمای عملیاتی تا 1250 درجه سانتیگراد (2280 درجه فارنهایت) استفاده می‌شوند.

این آلیاژهای آستنیتی به دلیل استحکام مکانیکی بالاتر در دماهای بالاتر در مقایسه با آلیاژهای FeCrAl و همچنین استحکام خزشی بالاترشان شناخته شده‌اند. آلیاژهای نیکل-کروم همچنین در مقایسه با آلیاژهای FeCrAl پس از مدت زمان طولانی در دما، شکل‌پذیرتر باقی می‌مانند. اکسید کروم تیره (Cr2O3) در دماهای بالا تشکیل می‌شود که مستعد پوسته پوسته شدن یا پوسته پوسته شدن است و بسته به کاربرد، باعث آلودگی بالقوه می‌شود. این اکسید مانند اکسید آلومینیوم (Al2O3) آلیاژهای FeCrA خاصیت عایق الکتریکی ندارد. آلیاژهای نیکل-کروم به استثنای محیط‌هایی که گوگرد وجود دارد، مقاومت خوبی در برابر خوردگی نشان می‌دهند.