سیم رشته ای از تعدادی سیم کوچک به هم پیوسته یا پیچیده شده تا یک هادی بزرگتر را تشکیل دهد. سیم رشته ای انعطاف پذیرتر از سیم جامد با سطح مقطع کل یکسان است. سیم رشته ای زمانی استفاده می شود که مقاومت بیشتری در برابر خستگی فلز مورد نیاز باشد. چنین موقعیت‌هایی شامل اتصالات بین بردهای مدار در دستگاه‌های مدار چاپی چندگانه می‌شود، که در آن سفتی سیم جامد در نتیجه حرکت در هنگام مونتاژ یا سرویس، استرس زیادی ایجاد می‌کند. سیم خط AC برای لوازم خانگی؛ کابل آلات موسیقی؛ کابل موس کامپیوتر; کابل های الکترود جوشکاری؛ کابل های کنترل اتصال قطعات متحرک ماشین. کابل ماشین معدن; کابل ماشین های دنباله دار; و بسیاری دیگر

در فرکانس‌های بالا، به دلیل اثر پوستی، جریان نزدیک سطح سیم می‌رود و در نتیجه باعث افزایش تلفات برق در سیم می‌شود. سیم رشته ای ممکن است این اثر را کاهش دهد، زیرا مساحت کل رشته ها بیشتر از مساحت سطح سیم جامد معادل است، اما سیم رشته ای معمولی اثر پوسته را کاهش نمی دهد زیرا همه رشته ها با هم اتصال کوتاه دارند و رفتار می کنند. به عنوان یک هادی یک سیم رشته دار مقاومت بالاتری نسبت به سیم جامد با همان قطر دارد زیرا سطح مقطع سیم رشته شده تماماً مسی نیست. شکاف های اجتناب ناپذیری بین رشته ها وجود دارد (این مشکل بسته بندی دایره برای دایره های داخل یک دایره است). سیم رشته ای با سطح مقطع هادی یکسان با سیم جامد گفته می شود که گیج معادل یکسانی دارد و همیشه قطر بیشتری دارد.

با این حال، برای بسیاری از کاربردهای فرکانس بالا، اثر مجاورت شدیدتر از اثر پوستی است و در برخی موارد محدود، سیم رشته‌ای ساده می‌تواند اثر مجاورت را کاهش دهد. برای عملکرد بهتر در فرکانس‌های بالا، ممکن است از سیم لیتز استفاده شود که رشته‌های جداگانه عایق‌بندی شده و در الگوهای خاصی پیچ خورده است.
هرچه تعداد رشته های سیم در یک بسته سیمی بیشتر باشد، سیم انعطاف پذیرتر، مقاوم تر در برابر پیچ خوردگی، مقاوم در برابر شکستگی و محکم تر می شود. با این حال، رشته های بیشتر پیچیدگی و هزینه ساخت را افزایش می دهد.

به دلایل هندسی، کمترین تعداد رشته‌هایی که معمولاً دیده می‌شوند 7 است: یکی در وسط، با 6 رشته در تماس نزدیک. سطح بعدی 19 است، که یک لایه دیگر از 12 رشته در بالای 7 است. پس از آن تعداد متغیر است، اما 37 و 49 رایج هستند، سپس در محدوده 70 تا 100 (عدد دیگر دقیق نیست). اعداد حتی بزرگتر از آن معمولاً فقط در کابل های بسیار بزرگ یافت می شوند.

برای کاربردهایی که سیم حرکت می کند، 19 کمترین مقداری است که باید استفاده شود (7 فقط باید در برنامه هایی استفاده شود که سیم قرار می گیرد و سپس حرکت نمی کند)، و 49 بسیار بهتر است. برای کاربردهایی با حرکت مکرر ثابت، مانند ربات های مونتاژ و سیم هدفون، 70 تا 100 اجباری است.

برای کاربردهایی که نیاز به انعطاف بیشتر دارند، از رشته‌های حتی بیشتر استفاده می‌شود (کابل‌های جوشکاری مثال معمولی هستند، اما همچنین هر برنامه‌ای که نیاز به حرکت سیم در مناطق تنگ دارد). یک مثال یک سیم 2/0 است که از 5292 رشته سیم گیج #36 ساخته شده است. رشته ها با ایجاد یک بسته نرم افزاری از 7 رشته سازماندهی می شوند. سپس 7 عدد از این باندل ها به صورت سوپر باندل در کنار هم قرار می گیرند. در نهایت 108 باندل فوق العاده برای ساخت کابل نهایی استفاده می شود. هر گروه از سیم ها در یک مارپیچ پیچیده می شوند به طوری که وقتی سیم خم می شود، قسمتی از یک بسته که کشیده شده است در اطراف مارپیچ به سمت قسمتی که فشرده شده است حرکت می کند تا سیم فشار کمتری داشته باشد.