سیم مسی روکش نقره ای میناکاری شده پلی یورتان رنگ طلایی درجه حرارت بالا
سیم مگنت یا سیم لعابی سیم مسی یا آلومینیومی است که با یک لایه بسیار نازک عایق پوشانده شده است. در ساخت ترانسفورماتورها، سلف ها، موتورها، ژنراتورها، بلندگوها، محرک های سر دیسک سخت، آهنرباهای الکتریکی، پیکاپ های گیتار الکتریکی و سایر کاربردهایی که نیاز به سیم پیچ های محکم سیم عایق دارند استفاده می شود.

خود سیم اغلب مسی کاملاً آنیل شده و الکترولیتی تصفیه شده است. سیم آهنربایی آلومینیومی گاهی برای ترانسفورماتورها و موتورهای بزرگ استفاده می شود. همانطور که از نام آن پیداست، عایق معمولاً از مواد پلیمری سخت به جای مینا ساخته می شود.

هادی
مناسب ترین مواد برای کاربرد سیم آهنربا، فلزات خالص بدون آلیاژ، به ویژه مس هستند. هنگامی که عواملی مانند الزامات خواص شیمیایی، فیزیکی و مکانیکی در نظر گرفته می شود، مس اولین رسانای انتخابی برای سیم آهنربا در نظر گرفته می شود.

اغلب، سیم آهنربا از مس کاملاً آنیل شده و تصفیه شده الکترولیتی تشکیل شده است تا هنگام ساخت سیم‌پیچ‌های الکترومغناطیسی، سیم پیچی نزدیک‌تر شود. گریدهای مس بدون اکسیژن با خلوص بالا برای کاربردهای با دمای بالا در کاهش اتمسفر یا در موتورها یا ژنراتورهایی که توسط گاز هیدروژن خنک می شوند استفاده می شود.

سیم آهنربایی آلومینیومی گاهی اوقات به عنوان جایگزینی برای ترانسفورماتورها و موتورهای بزرگ استفاده می شود. سیم آلومینیومی به دلیل رسانایی الکتریکی کمتری که دارد، برای دستیابی به مقاومت DC قابل مقایسه، به سطح مقطع 1.6 برابر بیشتر از سیم مسی نیاز دارد.

عایق

اگرچه سیم لعاب دار توصیف می شود، اما در واقع با لایه ای از رنگ مینا یا مینای شیشه ای ساخته شده از پودر شیشه ذوب شده پوشانده نمی شود. سیم آهنربایی مدرن معمولاً از یک تا چهار لایه (در مورد سیم نوع چهار لایه) از عایق فیلم پلیمری، اغلب از دو ترکیب مختلف، برای ایجاد یک لایه عایق سخت و پیوسته استفاده می کند. فیلم های عایق سیم آهنربایی از پلی وینیل فرمال (Formvar)، پلی اورتان، پلی آمید، پلی استر، پلی استر-پلی آمید، پلی آمید-پلی آمید (یا آمید-ایمید) و پلی آمید (به ترتیب افزایش دامنه دما) استفاده می کنند. سیم آهنربا با عایق پلی آمید می تواند تا دمای 250 درجه سانتیگراد کار کند. عایق سیم آهنربای مربع یا مستطیل شکل ضخیم‌تر اغلب با پیچاندن آن با یک نوار پلی‌آمید یا فایبرگلاس با دمای بالا تقویت می‌شود و سیم‌پیچ‌های تکمیل شده اغلب با خلاء آغشته به لاک عایق می‌شوند تا استحکام عایق و قابلیت اطمینان طولانی‌مدت سیم‌پیچ را بهبود بخشد.

سیم‌پیچ‌های خود نگهدار با سیمی که حداقل با دو لایه پوشانده شده‌اند، پیچیده می‌شوند که بیرونی‌ترین آنها یک ترموپلاستیک است که هنگام گرم شدن، پیچ‌ها را به هم متصل می‌کند.

سایر انواع عایق مانند نخ فایبرگلاس با لاک، کاغذ آرامید، کاغذ کرافت، میکا و فیلم پلی استر نیز به طور گسترده در سراسر جهان برای کاربردهای مختلف مانند ترانسفورماتورها و راکتورها استفاده می شود. در بخش صوتی، سیمی از جنس نقره و عایق‌های مختلف دیگر مانند پنبه (گاهی با نوعی ماده انعقادکننده/غلیظ‌کننده مانند موم زنبور عسل نفوذ می‌کند) و پلی تترافلوئورواتیلن (تفلون) را می‌توان یافت. مواد عایق قدیمی‌تر شامل پنبه، کاغذ یا ابریشم بودند، اما این مواد فقط برای کاربردهای در دمای پایین (تا 105 درجه سانتیگراد) مفید هستند.

برای سهولت در ساخت، برخی از سیم های آهنربایی درجه حرارت پایین دارای عایق هستند که می توانند با گرمای لحیم کاری حذف شوند. این بدان معنی است که اتصالات الکتریکی در انتها را می توان بدون جدا کردن عایق در ابتدا ایجاد کرد.