Manganin یک نام تجاری برای آلیاژی از معمولاً 86٪ مس، 12٪ منگنز و 2٪ نیکل است. این اولین بار توسط ادوارد وستون در سال 1892 توسعه یافت و بر روی کنستانتان (1887) بهبود یافت.

آلیاژی مقاوم با مقاومت متوسط ​​و ضریب دمای پایین. منحنی مقاومت/دما به اندازه کانستانتان ها صاف نیست و همچنین خواص مقاومت در برابر خوردگی به خوبی نیست.

فویل و سیم منگانین به دلیل ضریب دمایی تقریبا صفر مقدار مقاومت [1] و پایداری طولانی مدت در ساخت مقاومت‌ها، به‌ویژه شنت‌های آمپرمتر استفاده می‌شود. چندین مقاومت Manganin به عنوان استاندارد قانونی اهم در ایالات متحده از سال 1901 تا 1990 خدمت می کردند.[2] سیم منگانین همچنین به عنوان یک رسانای الکتریکی در سیستم های برودتی استفاده می شود و انتقال حرارت را بین نقاطی که نیاز به اتصالات الکتریکی دارند به حداقل می رساند.

منگنین همچنین در گیج ها برای مطالعات امواج ضربه ای پرفشار (مانند امواج ناشی از انفجار مواد منفجره) استفاده می شود، زیرا حساسیت کرنشی پایینی دارد اما حساسیت فشار هیدرواستاتیکی بالایی دارد.
مقاومت سیم ها – 20 درجه سانتی گراد منگانین Q = 44. x 10-6 اهم سانتی متر Gage B&S / اهم بر سانتی متر / اهم در هر فوت 10 .000836 .0255 12 .00133 .0405 14 .00211 .230.2011.061. 00535 .163 20 .00850 .259 22 34 .218 6.66 36.347 10.6 40.878 26.8 شماره CAS آلیاژ منگانین: CAS# 12606-19-8

مترادف ها
منگنین، آلیاژ منگانین، شنت منگانین، نوار منگانین، سیم منگانین، سیم مسی با روکش نیکل، CuMn12Ni، CuMn4Ni، آلیاژ مس منگانین، HAI، ASTM B 267 کلاس 6، کلاس 12، کلاس 13. کلاس 43،