به وب‌سایت‌های ما خوش آمدید!

نیکل چیست؟

این یک عنصر شیمیایی با نماد شیمیایی Ni و عدد اتمی ۲۸ است. این فلز سفید نقره‌ای براق است و در رنگ سفید نقره‌ای آن رگه‌هایی از طلا وجود دارد. نیکل یک فلز واسطه، سخت و انعطاف‌پذیر است. فعالیت شیمیایی نیکل خالص بسیار بالا است و این فعالیت را می‌توان در حالت پودری مشاهده کرد که در آن سطح واکنش‌پذیر به حداکثر می‌رسد، اما فلز نیکل توده‌ای به آرامی با هوای اطراف واکنش می‌دهد زیرا لایه‌ای از اکسید محافظ روی سطح تشکیل شده است. با این حال، به دلیل فعالیت به اندازه کافی بالا بین نیکل و اکسیژن، یافتن نیکل فلزی طبیعی روی سطح زمین هنوز دشوار است. نیکل طبیعی روی سطح زمین در شهاب‌سنگ‌های بزرگتر نیکل-آهن محصور شده است، زیرا شهاب‌سنگ‌ها وقتی در فضا هستند به اکسیژن دسترسی ندارند. روی زمین، این نیکل طبیعی همیشه با آهن ترکیب می‌شود، که نشان می‌دهد آنها محصولات نهایی اصلی هسته‌زایی ابرنواخترها هستند. عموماً اعتقاد بر این است که هسته زمین از مخلوط نیکل-آهن تشکیل شده است.
استفاده از نیکل (آلیاژ طبیعی نیکل-آهن) به ۳۵۰۰ سال قبل از میلاد مسیح برمی‌گردد. اکسل فردریک کرونستد اولین کسی بود که نیکل را جدا کرد و آن را به عنوان یک عنصر شیمیایی در سال ۱۷۵۱ تعریف کرد، اگرچه او در ابتدا سنگ معدن نیکل را با یک ماده معدنی مس اشتباه گرفت. نام خارجی نیکل از جن شیطان‌صفت به همین نام در افسانه معدنچیان آلمانی گرفته شده است (نیکل، که شبیه لقب "Old Nick" به معنای شیطان در انگلیسی است). اقتصادی‌ترین منبع نیکل، سنگ آهن لیمونیت است که عموماً حاوی ۱-۲٪ نیکل است. سایر مواد معدنی مهم نیکل شامل پنتلاندیت و پنتلاندیت است. تولیدکنندگان اصلی نیکل شامل منطقه سودربری در کانادا (که عموماً اعتقاد بر این است که دهانه برخورد شهاب سنگ است)، کالدونیای جدید در اقیانوس آرام و نوریلسک در روسیه هستند.
از آنجا که نیکل در دمای اتاق به آرامی اکسید می‌شود، عموماً در برابر خوردگی مقاوم در نظر گرفته می‌شود. به همین دلیل، نیکل از لحاظ تاریخی برای آبکاری سطوح مختلف، مانند فلزات (مانند آهن و برنج)، قسمت داخلی دستگاه‌های شیمیایی و آلیاژهای خاصی که نیاز به حفظ روکش نقره‌ای براق دارند (مانند نقره نیکلی) استفاده شده است. حدود 6٪ از تولید نیکل جهان هنوز برای آبکاری نیکل خالص مقاوم در برابر خوردگی استفاده می‌شود. نیکل زمانی یکی از اجزای رایج سکه‌ها بود، اما این فلز تا حد زیادی با آهن ارزان‌تر جایگزین شده است، به ویژه به این دلیل که برخی از افراد به نیکل حساسیت پوستی دارند. با وجود این، بریتانیا در سال 2012، علیرغم اعتراضات متخصصان پوست، دوباره شروع به ضرب سکه‌های نیکلی کرد.
نیکل یکی از تنها چهار عنصری است که در دمای اتاق فرومغناطیس هستند. آهنرباهای دائمی آلنیکو حاوی نیکل، قدرت مغناطیسی بین آهنرباهای دائمی حاوی آهن و آهنرباهای خاکی کمیاب دارند. جایگاه نیکل در دنیای مدرن تا حد زیادی به دلیل آلیاژهای مختلف آن است. حدود 60٪ از تولید نیکل جهان برای تولید فولادهای مختلف نیکلی (به ویژه فولاد ضد زنگ) استفاده می‌شود. سایر آلیاژهای رایج و همچنین برخی از سوپرآلیاژهای جدید، تقریباً تمام استفاده باقی مانده نیکل در جهان را تشکیل می‌دهند. کاربردهای شیمیایی برای ساخت ترکیبات، کمتر از 3 درصد از تولید نیکل را تشکیل می‌دهند. به عنوان یک ترکیب، نیکل کاربردهای خاصی در تولید مواد شیمیایی دارد، به عنوان مثال به عنوان کاتالیزور برای واکنش‌های هیدروژناسیون. آنزیم‌های برخی از میکروارگانیسم‌ها و گیاهان از نیکل به عنوان محل فعال استفاده می‌کنند، بنابراین نیکل یک ماده مغذی مهم برای آنها است. [1]


زمان ارسال: ۱۶ نوامبر ۲۰۲۲