این یک عنصر شیمیایی با نماد شیمیایی Ni و شماره اتمی 28 است. این یک فلز سفید نقره ای درخشان با نکات طلا در رنگ سفید نقره ای آن است. نیکل یک فلز گذار ، سخت و انعطاف پذیر است. فعالیت شیمیایی نیکل خالص بسیار زیاد است ، و این فعالیت را می توان در حالت پودری مشاهده کرد که در آن سطح واکنشی حداکثر می شود ، اما فلز نیکل فله به آرامی با هوای اطراف واکنش نشان می دهد زیرا لایه ای از اکسید محافظ بر روی سطح شکل گرفته است. چیزها با این وجود ، به دلیل فعالیت کافی بین نیکل و اکسیژن ، یافتن نیکل فلزی طبیعی روی سطح زمین هنوز دشوار است. نیکل طبیعی روی سطح زمین در شهاب سنگهای بزرگ نیکل آهن محصور شده است ، زیرا شهاب سنگ ها هنگام حضور در فضا به اکسیژن دسترسی ندارند. روی زمین ، این نیکل طبیعی همیشه با آهن ترکیب شده است ، و این نشان می دهد که آنها محصولات نهایی هسته هسته ابرنواختر هستند. به طور کلی اعتقاد بر این است که هسته زمین از مخلوط نیکل آهن تشکیل شده است.
استفاده از نیکل (یک آلیاژ نیکل طبیعی آهن) به 3500 سال قبل از میلاد باز می گردد. Axel Frederick Kronstedt اولین کسی بود که نیکل را منزوی کرد و آن را به عنوان یک عنصر شیمیایی در سال 1751 تعریف کرد ، اگرچه در ابتدا سنگ معدن نیکل را برای یک ماده معدنی مس اشتباه گرفت. نام خارجی نیکل از گابلین شیطان با همین نام در افسانه معدنچیان آلمانی (نیکل ، که شبیه به نام مستعار "قدیمی نیک" برای شیطان در انگلیسی است) گرفته شده است. بشر اقتصادی ترین منبع نیکل سنگ آهن سنگ آهن است که به طور کلی حاوی 1-2 ٪ نیکل است. سایر مواد معدنی مهم برای نیکل شامل پنتلندیت و پنتلندیت است. تولیدکنندگان اصلی نیکل شامل منطقه Soderbury در کانادا (که به طور کلی اعتقاد بر این است که یک دهانه ضربه شهاب سنگ است) ، کالدونیای جدید در اقیانوس آرام و نوریلسک در روسیه.
از آنجا که نیکل به آرامی در دمای اتاق اکسید می شود ، به طور کلی مقاوم در برابر خوردگی در نظر گرفته می شود. به همین دلیل ، نیکل از لحاظ تاریخی برای پلاک کردن سطوح مختلف مانند فلزات (مانند آهن و برنج) ، فضای داخلی دستگاه های شیمیایی و آلیاژهای خاصی که نیاز به حفظ نقره براق (مانند نقره نیکل) دارند ، استفاده شده است. حدود 6 ٪ از تولید نیکل جهان هنوز برای آبکاری خالص نیکل مقاوم در برابر خوردگی استفاده می شود. نیکل زمانی مؤلفه متداول سکه ها بود ، اما این امر تا حد زیادی با آهن ارزان تر جایگزین شده است ، به ویژه به این دلیل که برخی از افراد به نیکل آلرژی پوست دارند. با وجود این ، انگلیس دوباره در سال 2012 ، به دلیل اعتراض متخصصان پوست ، دوباره در نیکل را شروع کرد.
نیکل یکی از تنها چهار عنصر است که در دمای اتاق فرومغناطیسی است. آهنرباهای دائمی حاوی نیکل آلنیکو دارای قدرت مغناطیسی بین آهنرباهای دائمی حاوی آهن و آهنرباهای خاکی نادر است. وضعیت نیکل در دنیای مدرن عمدتاً به دلیل آلیاژهای مختلف آن است. حدود 60 ٪ از تولید نیکل در جهان برای تولید فولادهای مختلف نیکل (به ویژه فولاد ضد زنگ) استفاده می شود. سایر آلیاژهای متداول و همچنین برخی از سوپر های جدید ، تقریباً تمام استفاده از نیکل جهان باقی مانده را تشکیل می دهند. موارد شیمیایی برای ساخت ترکیبات کمتر از 3 درصد از تولید نیکل. به عنوان یک ترکیب ، نیکل چندین کاربرد خاص در تولید شیمیایی دارد ، به عنوان مثال به عنوان کاتالیزور برای واکنش های هیدروژناسیون. آنزیم های میکروارگانیسم های خاص و گیاهان از نیکل به عنوان محل فعال استفاده می کنند ، بنابراین نیکل یک ماده مغذی مهم برای آنها است. [1]