این یک عنصر شیمیایی با نماد شیمیایی Ni و عدد اتمی 28 است. این یک فلز سفید نقره‌ای براق است که رگه‌هایی از طلا در رنگ سفید نقره‌ای خود دارد. نیکل یک فلز انتقالی، سخت و انعطاف پذیر است. فعالیت شیمیایی نیکل خالص بسیار زیاد است و این فعالیت را می توان در حالت پودری مشاهده کرد که در آن مساحت سطح واکنش به حداکثر می رسد، اما فلز نیکل حجیم به آرامی با هوای اطراف واکنش نشان می دهد زیرا لایه ای از اکسید محافظ روی سطح تشکیل شده است. . چیزها با این وجود، به دلیل فعالیت کافی بین نیکل و اکسیژن، یافتن نیکل فلزی طبیعی در سطح زمین هنوز دشوار است. نیکل طبیعی روی سطح زمین در شهاب‌سنگ‌های نیکل-آهنی بزرگ‌تر محصور شده است، زیرا شهاب‌سنگ‌ها وقتی در فضا هستند به اکسیژن دسترسی ندارند. روی زمین، این نیکل طبیعی همیشه با آهن ترکیب می‌شود و این نشان می‌دهد که آنها محصولات نهایی اصلی سنتز هسته‌های ابرنواختر هستند. به طور کلی اعتقاد بر این است که هسته زمین از مخلوط نیکل و آهن تشکیل شده است.
استفاده از نیکل (یک آلیاژ طبیعی نیکل و آهن) به 3500 سال قبل از میلاد مسیح برمی گردد. Axel Frederick Kronstedt اولین کسی بود که نیکل را جدا کرد و آن را به عنوان یک عنصر شیمیایی در سال 1751 تعریف کرد، اگرچه او در ابتدا سنگ معدن نیکل را با کانی مس اشتباه گرفت. نام خارجی نیکل از اجنه شیطان به همین نام در افسانه معدنچیان آلمانی گرفته شده است (نیکل که شبیه به نام مستعار "نیک قدیمی" برای شیطان در انگلیسی است). . مقرون به صرفه ترین منبع نیکل لیمونیت سنگ آهن است که به طور کلی حاوی 1-2 درصد نیکل است. سایر مواد معدنی مهم برای نیکل عبارتند از پنتلاندیت و پنتلاندیت. تولیدکنندگان عمده نیکل عبارتند از: منطقه Soderbury در کانادا (که عموماً اعتقاد بر این است که دهانه برخورد شهاب سنگ است)، کالدونیای جدید در اقیانوس آرام و نوریلسک در روسیه.
از آنجایی که نیکل در دمای اتاق به آرامی اکسید می شود، به طور کلی به عنوان مقاوم در برابر خوردگی در نظر گرفته می شود. به همین دلیل، نیکل در طول تاریخ برای روکش سطوح مختلف مانند فلزات (مانند آهن و برنج)، فضای داخلی دستگاه های شیمیایی و آلیاژهای خاصی که نیاز به پوشش نقره ای براق دارند (مانند نقره نیکل) استفاده می شده است. . حدود 6 درصد از تولید نیکل جهان هنوز برای آبکاری نیکل خالص مقاوم در برابر خوردگی استفاده می شود. نیکل زمانی جزء رایج سکه ها بود، اما تا حد زیادی با آهن ارزان تر جایگزین شده است، به ویژه به این دلیل که برخی افراد به نیکل حساسیت پوستی دارند. با وجود این، بریتانیا در سال 2012 به دلیل مخالفت متخصصان پوست، دوباره شروع به ضرب سکه در نیکل کرد.
نیکل یکی از چهار عنصری است که در دمای اتاق فرومغناطیسی هستند. آهنرباهای دائمی آلنیکو حاوی نیکل دارای قدرت مغناطیسی بین آهنرباهای دائمی حاوی آهن و آهنرباهای خاکی کمیاب هستند. جایگاه نیکل در دنیای مدرن تا حد زیادی به دلیل آلیاژهای مختلف آن است. حدود 60 درصد از تولید نیکل جهان برای تولید انواع فولادهای نیکل (به ویژه فولاد ضد زنگ) استفاده می شود. سایر آلیاژهای رایج، و همچنین برخی از سوپرآلیاژهای جدید، تقریباً تمام مصرف نیکل جهان را تشکیل می دهند. کاربردهای شیمیایی برای ساخت ترکیبات کمتر از 3 درصد از تولید نیکل را تشکیل می دهد. به عنوان یک ترکیب، نیکل چندین کاربرد خاص در تولید شیمیایی دارد، به عنوان مثال به عنوان کاتالیزور برای واکنش های هیدروژناسیون. آنزیم های برخی از میکروارگانیسم ها و گیاهان از نیکل به عنوان محل فعال استفاده می کنند، بنابراین نیکل یک ماده مغذی مهم برای آنها است. [1]