Manganin یک نام تجاری برای آلیاژی از معمولاً 86٪ مس، 12٪ منگنز و 2٪ نیکل است.این اولین بار توسط ادوارد وستون در سال 1892 توسعه یافت و بر روی کنستانتان (1887) بهبود یافت.

آلیاژی مقاوم با مقاومت متوسط ​​و ضریب دمای پایین.منحنی مقاومت/دما به اندازه کانستانتان ها صاف نیست و همچنین خواص مقاومت در برابر خوردگی به خوبی نیست.

فویل و سیم منگانین در ساخت مقاومت‌ها، به‌ویژه شنت‌های آمپرمتر، به دلیل ضریب دمایی تقریباً صفر مقدار مقاومت [1] و پایداری طولانی‌مدت آن استفاده می‌شود.چندین مقاومت Manganin به عنوان استاندارد قانونی اهم در ایالات متحده از سال 1901 تا 1990 خدمت می کردند.[2]سیم منگنینهمچنین به عنوان رسانای الکتریکی در سیستم های برودتی استفاده می شود و انتقال حرارت را بین نقاطی که نیاز به اتصالات الکتریکی دارند به حداقل می رساند.

منگنین همچنین در گیج‌ها برای مطالعات امواج ضربه‌ای پرفشار (مانند امواج ناشی از انفجار مواد منفجره) استفاده می‌شود، زیرا حساسیت کرنشی پایینی دارد اما حساسیت فشار هیدرواستاتیکی بالایی دارد.